KIERUNKI STUDIÓW:

Odpowiedzialność prawnika. Wykład inauguracyjny wygłoszony 22 października 2022 r. na uroczystości rozpoczęcia roku akademickiego 2022/2023 w Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji w Warszawie

Abstrakt

Celem publikacji jest przedstawienie przesłanek odpowiedzialności prawników jako osób wykonujących zawód zaufania publicznego, ze szczególnym uwzględnieniem sędziów i adwokatów. Autor, dokonując analizy historycznej oraz z punktu widzenia obowiązującego prawa, dochodzi do wniosku, iż – w obu tych ujęciach nie ma tutaj gotowych norm, które określałyby, jakie postępowanie uwłacza godności wykonywanego zawodu; sankcje dyscyplinarne są jednak nie tylko etyką, ale także prawem przewidziane.

Bibliografia

  1. Bednaruk W., Trybunał Koronny. Szlachecki sąd najwyższy w latach 1578–1794, Lublin 2008. [Google Scholar]
  2. Dąbkowski P., Uwagi prawne w «Panu Tadeuszu», „Gazeta Sądowa Warszawska”, 1899, nr 4. [Google Scholar]
  3. Gałecki S., Spór o sumienie: źródła i konsekwencje etyki Johna Henry’ego Newmana, Kraków 2012. [Google Scholar]
  4. Gawron P., Moniuszko A., Paweł Gawarski a „przygotowanie zawodowe” sędziów niższych sądów szlacheckich u schyłku XVI wieku, „Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa”, 2015, nr 8(2). [Google Scholar]
  5. Goethe J.W., Faust, Warszawa 1953. [Google Scholar]
  6. Katechizm Kościoła katolickiego, Pallottinum, Poznań 1994. [Google Scholar]
  7. Kozielewicz W., Odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów w świetle ustawy z 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych: kwestie procesowe i materialne, „Krajowa Rada Sądownictwa. Kwartalnik” 2017, nr 2. [Google Scholar]
  8. Kulesza W., Czy sędzia lub prokurator może odpowiadać za stosowanie prawa? [w:] [Google Scholar]
  9. A. Grześkowiak (red.), Prawo karne stanu wojennego, Lublin 2003. [Google Scholar]
  10. Laskowski M., Czy odpowiedzialność dyscyplinarna jest rodzajem odpowiedzialności karnej?, „Themis Polska Nova”, 2013, nr 1(4). [Google Scholar]
  11. Leoński Z., Odpowiedzialność dyscyplinarna w prawie Polski Ludowej, Poznań 1959. [Google Scholar]
  12. Liszcz T., Aksjologiczne podstawy prawa pracy. Zarys problematyki, Lublin 2018. [Google Scholar]
  13. Lubiński K., Konstytucyjne pojęcie zawodu zaufania publicznego [w:] Aequitas sequitur legem. Księga jubileuszowa z okazji 75. urodzin Profesora Andrzeja Zielińskiego, K. Flaga-Gieruszyńska, G. Jędrejek (red.), Warszawa 2014. [Google Scholar]
  14. Łazarska A., Gwarancje swobody sumienia sędziego w procesie cywilnym, „Studia Prawnicze”, 2008, nr 3. [Google Scholar]
  15. Maisel T., Trybunał Koronny w świetle laudów sejmikowych i konstytucji koronnych, „Czasopismo Prawno-Historyczne”, 1982, nr 2. [Google Scholar]
  16. Migdał J., Prawo Kodeksu karzącego dla Królestwa Polskiego z 1818 roku, Gdańsk 2006. [Google Scholar]
  17. Moniuszko A., Mazowieckie sądy ziemskie (1588–1648): organizacja–funkcjonowanie–postępowanie, Warszawa 2013. [Google Scholar]
  18. Orzechowski S., Rozmowa albo dyjalog około egzekucyjej Polskiej Korony, 1567. [Google Scholar]
  19. Osmólska-Mętrak A., Alma Mater Studiorum, „Wiedza i Życie”, 1999, tom 5. [Google Scholar]
  20. Palmirski T., Prawnokarna odpowiedzialność sędziego źle wypełniającego swoje officium, „Zeszyty Prawnicze Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego”, 2004, z. 4. [Google Scholar]
  21. Rafacz J., Nagana sędziego w dawnym procesie polskim, Lublin 1921. [Google Scholar]
  22. Ruff J., Dyscyplina adwokatury, „Palestra”, 1938, nr 7–8. [Google Scholar]
  23. Skuczyński P., Sykuna S., Leksykon etyki prawniczej: 100 podstawowych pojęć, Warszawa 2013. [Google Scholar]
  24. Sondel J., Nauczanie prawa rzymskiego w Polsce w okresie Oświecenia, „Czasopismo Prawno-Historyczne”, 1988, nr 40. [Google Scholar]
  25. Sczaniecki M., Powszechna historia państwa i prawa, Warszawa 2003. [Google Scholar]
  26. Vetulani A., Opory wobec prawa rzymskiego w dawnej Polsce, „Analecta Cracoviensia”, 1969, nr 1. [Google Scholar]
  27. Wróbel W., Zoll A., Polskie prawo karne. Część ogólna, Kraków 2010. [Google Scholar]
  28. Zubik M., Status prawny sędziego Trybunału Konstytucyjnego, Warszawa 2011. [Google Scholar]
Skip to content