Abstract
This paper presents an outline of the title issue together with the jurisprudence of the Supreme Court regarding the resolution of legal questions that raise serious doubts. Established in Art. 390 § 1 of the Code of Civil Procedure the institution of legal questions
– as a derogation from the constitutional principle of judicial independence of judges, who in the exercise of their office are subject only to the Constitution of the Republic of Poland and laws – should be applied only when there is a real need to clarify serious
legal doubts of decisive importance for the resolution of the case, remaining with this decision in the causal relationship. In the event of ordinary interpretation doubts, the appellate court should resolve them on its own, using the knowledge provided by the
provisions themselves and their understanding in previous case law and legal science. Presenting a legal issue that raises serious doubts in the case of various interpretations of the same provision appearing in case law will be used in a situation where, in the opinion of the second-instance court, the adoption of each of these interpretations is supported by important legal arguments presented by this court, and the choice of the appropriate interpretation is not explained either the current position of the judiciary or the legal doctrine. The subject of a legal question submitted for resolution should be a legal issue that raises truly serious doubts. If ordinary doubts arise, the appellate court should resolve them on its own. However, neither the gravity of the problem contained in it nor the discrepancies in the case law and literature as to how to solve it constitute an independent basis for submitting a legal question to the Supreme Court.
References
- Ajdukiewicz K., Język i poznanie, tom 1, Warszawa 1985. [Google Scholar]
- Ereciński T., Apelacja w postępowaniu cywilnym, Warszawa 2020. [Google Scholar]
- Góra-Błaszczykowska A., Kodeks postępowania cywilnego, tom 1A. Komentarz. Art. 1–424¹², Warszawa 2020. [Google Scholar]
- Góra-Błaszczykowska A., Środki zaskarżenia w postępowaniu cywilnym. Komentarz do art. 367–424¹² k.p.c., Warszawa 2020. [Google Scholar]
- EPPiSM nr 4/2023/68 www.eppism.ewspa.edu.pl115 [Google Scholar]
- Hanausek S., Orzeczenie sądu rewizyjnego w procesie cywilnym, Warszawa 1966. [Google Scholar]
- Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, tom 2. Art. 205¹–424¹², red. A. Marciniak, Warszawa 2019. [Google Scholar]
- Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, tom 1. Art. 1–505³⁹, red. T. Szanciło, Warszawa 2023. [Google Scholar]
- Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, tom 2, red. T. Ereciński, Warszawa 2012. [Google Scholar]
- Manowska M., Apelacja w postępowaniu cywilnym. Komentarz i orzecznictwo, [Google Scholar]
- Warszawa 2022. [Google Scholar]
- Naworski J., Przesłanki wystąpienia z pytaniem prawnym – glosa – III CZP 32/10, „Iustitia” 2012, 1. [Google Scholar]
- Osajda K., Przesłanki odmowy podjęcia uchwały przez SN w postępowaniu cywilnym, Warszawa 2018. [Google Scholar]
- Rola orzecznictwa w systemie prawnym, red. T. Giaro, Warszawa 2016. [Google Scholar]
- System prawa procesowego cywilnego, tom 3, cz. 1, red. J. Gudowski, Warszawa 2013. [Google Scholar]
- Włodyka S., Przesłanki dopuszczalności pytań prawnych do Sądu Najwyższego, „Nowe Prawo” 1971, 2. [Google Scholar]
- Wolter W., Lipczyńska M., Elementy logiki, Warszawa 1980. [Google Scholar]
- Zieliński A., Wyroki sądu II instancji w post ępowaniu cywilnym. Komentarz praktyczny z przeglądem orzecznictwa. Wzory orzeczeń sądu II instancji, Warszawa 2014. [Google Scholar]
- Ziembiński Z., Logika praktyczna, Warszawa 1995. [Google Scholar]
- Zienkiewicz D., Wątpliwości redakcyjne związane z przedstawianiem zagadnień prawnych do rozstrzygnięcia w orzecznictwie Sądu Najwyższego, „Palestra” 2000, 5–6. [Google Scholar]
